Powłoki antyalergiczne stosowane są wtedy, gdy metal wyrobu jest silnym alergenem kontaktowym. Potencjalnymi alergenami są jony wszystkich metali. Jedynie metale szlachetne są odporne na korozję potową. Nawet bezpośredni i długotrwały ich kontakt ze skórą (podczas noszenia wyrobów jubilerskich) nie powoduje powstania takich ilości jonów, które mogłyby prowadzić do alergii. Natomiast metale nieszlachetne w większości ulegają korozji potowej i powstające przy tym znaczne ilości ich jonów mogą wywoływać odczyny alergiczne.

Alergizujące działanie metali staje się coraz większym problemem medycznym. Najczęściej występuje alergia niklowa. Nikiel wywołuje więcej reakcji uczuleniowych niż pozostałe metale razem wzięte. Wynika to z dwóch czynników. Po pierwsze, nikiel jest silnym alergenem. Po drugie, nikiel jest metalem bardzo rozpowszechnionym. Wyroby z niklu i jego stopów są szeroko stosowane w gospodarstwie domowym, medycynie, elektronice i oczywiście w jubilerstwie oraz przy produkcji monet.

Alergia oznacza nadwrażliwość organizmu na działanie ciał obcych. Jest to dysfunkcja układu immunologicznego (odpornościowego). Ten układ ma za zadanie wykryć i zniszczyć ciała obce w naszym organizmie, aby zapobiec chorobom. Ale zdarza się, że źle rozpoznaje on zagrożenie i wytwarza nadmierny mechanizm obronny. Substancje wywołujące takie reakcje nazywa się alergenami. Nikiel jest alergenem kontaktowym; odczyny powstają w miejscu wnikania jonów Ni (II) do skóry.

Reakcje alergiczne występują tylko u osób wcześniej uczulonych, co następuje wskutek wnikania znacznych ilości jonów niklu. W takich warunkach układ immunologiczny może wytworzyć nadmierny mechanizm obronny (nieproporcjonalny do zagrożenia). Główną przyczyną jest przekłuwanie uszu i innych części ciała oraz noszenie wyrobów jubilerskich zawierających nikiel.

W 1994 r. wprowadzono Dyrektywę Unii Europejskiej 94/27/EC precyzującą warunki, jakie powinny spełniać wyroby ze stopów niklu, które pozostają w bezpośrednim i długotrwałym kontakcie ze skórą. Określono dopuszczalną szybkość uwalniania jonów niklu w wyniku korozji potowej (0,5 Kg/cm2/tydzień). W przypadku wyrobów ze stopów niklu pokrytych powłokami (m.in. nikiel jest stosowany jako podwarstwa dla cienkich warstw złota) szybkość uwalniania niklu nie może przekraczać tej wartości granicznej po trzech latach ekspozycji w syntetycznym pocie. Warunki pomiaru określone są w normie EN 1811. Graniczna wartość szybkości uwalniania niklu została określona w dyrektywie tak, aby wykluczyć wystąpienie reakcji alergicznych u osób uczulonych na nikiel. W tych warunkach mało prawdopodobne jest reagowanie na nikiel, ponieważ następuje to przy działaniu znacznie większych ilości jonów tego metalu. W Dyrektywie podano wykaz produktów, które muszą spełniać jej wymagania – są to kolczyki, naszyjniki, bransoletki, obrączki, pierścionki, zegarki na rękę, paski od zegarków oraz zatrzaski, guziki i suwaki w odzieży.

W Galvano Aurum stosowane powłoki galwaniczne są testowane pod kątem ich odporności na korozję kontaktową.